Osmanlı Kuruluş Dizisi 3 Eser

1.Ertuğrul Gazi ve Yiğit Akıncıları:

1200'lü yılların başlarında korkunç bir bela sarmıştı İslam âlemini. Moğollar şunlar. geçtikleri yerde taş üstünde taş. gövde üstünde baş birakmayan istilacıların önünden kaçan insanlar. bir sel gibi sürüklenmeye başladılar. Oğuzlar göç yollarına zaten alışkındı. Önce Orta Asya'dan çıkıp Maveraünnehir'e gelmişlerdi. Daha sonra da Anadolu'ya. Ahlat'a uzanmışlardı.
Süleyman Şah'ın ölümünden sonra Kayıların başına geçen Ertuğrul Gazi. annesi Hayme Ana ve kardeşi Dündar'la birlikte İç Anadolu'ya uzanan göç yolundaydılar.
Ertuğrul Gazi. doru kuheylanın üzerinde kafilenin en önünde ilerliyor. Sonrasında dünyalık adına denkleştirebildikleri bütün mallarını birkaç at üzerinde toplamayı başarabilmiş olan Kayı Aşireti vardı.
Türkmenlerin ağır bir ritimle devam ettirdikleri bu gelişmenin içinde. yüzleri acısından çizgili anneler. yumuk elli bebekler. yaban çiçeği kokulu saz benizli kızlar. yerinde duramayan afacan oğlanlar. ak uzantılı ihtiyarlar. şahin bakışlı alpler vardı.
Göç kafilesini taşıyan arabalarının tekerleklerinin her gıcırdayarak dönüşünde. bu renkli kafile. biraz daha yorgun ama biraz daha umut devşirerek ağır ağır ilerlemeye devam ediyor. Kayılar. bu ilerleyişin her salınışında bereketli toprakların çağrısını işitiyor. gelecek fetihlerin dününü yüreklerinde hissediyorlardı.

2.Osman Gazi ve Yiğit Akıncıları:

Osman Bey. babası Ertuğrul Gazi'nin ölümünden sonra komutanların izniyle Kayıların başına geçmişti. Bu ağır koruma yerine getirebilmek için gece gündüz çalışıyor. kılı kırk yararcasına bir titizlik gösteriyordu.
Her geçen gün Kayıların hüküm sürdüğü topraklar genişletiyor. yeni yeni beldeler hakimiyetleri giriyordu.
Osman Bey. bir yandan beldeler fethederken bir yandan da yeni fethedilen yerlerin şenlenmesini. insanların yüzüne gülmesine bağlı.
Köylüler umutla. kara bulaşıklarına avuç avuç tohumları serpmelilerdi. Tüccarlar davet mallarını satmalılardı. Demirciler hevesle çeliğe su katmalı. çobanlar keyifle koyunlarını otlatmalılardı. Afacan çocuklar. gökçek yüzlü gelinler. ak uzantılı ihtiyarlar. yayla yürekli delikanlılar onun parçalarından memnun mutlu yaşamalı. refah ve huzur içinde bir hayat sürmeli idi.
Onun verdiği hüküm topraklarda adalet davası. Kimseye Zerre Kadar Haksızlık Yapılmamalıydı. kimsenin fakirlik kaygılarına düşmemesi. hiç bir yetim çocuk sahibisiz birakılmamalıydı. Akşam oldu mu hanelerde titrek mumlar yanarken; mutluluk. her haneye usulca sokmalı. hiç bir hane nasipsiz kalmamalıydı.

3.Orhan Gazi ve Yiğit Akıncıları:

Orhan Bey. babasından devraldığı toprakları altı kat genişleterek 95 bin kilometre kareye çıkarmıştı. Kırk bin kişilik ordu kurmuş. beylikten devlete geçişin temellerini atmıştı. Pek çok alanda yeni uygulamaları başlatarak ilkler padişahı olmayı başarmıştı. Ancak artık çok yorulduğunuzu hissediyorsunuz. yaşlı ve yorgun ruh halini dinlendirmek bağlıdır. Şehzade Murat'ı huzuruna çağırıp son öğütlerini tembih ettikten sonra kuşlar gibi hafifledi. Devleti emin ellere teslim edeceğinin huzuru yüzünü ayrı bir dinginlik yuvası.
Orhan Bey. memnun bakışlarını uzaklara yöneltti. Şimdiki mavi bakışlarında adı bilinmeyen kahramanlar canlanmıştı. Yiğit akıncılar. Tuna Nehri'nde atlarını suluyorlar. kanat takmış gibi koşan kuheylanlarını çatlatırcasına uzak diyarlara sürüyorlardı. Hiç bir padişaha nasip olmayan diyarlar. hakimiyetleri giriyordu. Ak börklü bahadırların. doru atlarının toynakları altında kara kışlar bahara evriliyor. umut çiçekleri mazlumların yüzlerinde açılıyordu. Osmanlı padişahlarının en uzun ömrü olan Orhan Bey. bu yüce hakikati. o anda beylik sarayının omuzlarındayken gönül gözüyle hisetmişti. Tebessum etti. “Yolun açık olsun şehzadem!” dedi.