Antikacı

Romanları ve oyunculuğu ile Türkiye'de ve dünyada büyük ilgiyle takip edilen Bahadır Yenişehirlioğlu bu kez şaşırtıcı bir romanla çıkan okurlarının karşılaşması.
Her şeyi geride bırakarak çekip çekip gitmek kolay mı? Kurmak için savaşın uğraştığı düzeninden bir çırpıda vazgeçebilir mi insan? Geride biraktiklarinin ne olacak? Sorumluluklarını ne yapacaksın? Gözünün içinde muhabbetle bakanlar ne yapacak sensiz?

Peki ya hayallerin? burada yaşadığın hayatı istiyor musun? Bu kısacık ömrünü bitirmek istediği gibi mi sürdüreceksin? Benini bulmak için hiç mi uğraşmayacaksın? Gidebilirsen eğer. gittiğin yerde seni ne bekler? Gidemezsen kimdir aslında bunun sorumlusu?

Üsküdar'ın sırtlarından İstanbul'u izleyen o ev.içinde Antikacı Cemil Bey'in hikâyesiyle birlikte neler barındırır?

Dün ve bugün arasında gelişen gidişlerle ilerleyen hayat insanı sonunda nereye varacak?

Bir yanıyla baba izdüşümü bir yanıyla ondan hesaplaşması bitmeyen bir karakter olan Cemil Bey'in yaşadığı esrarengiz bir geceyle bütün hayatı adeta yeniden kuruluş.

Belki aramadığımız şey. almaya hiç cesaret edemediğimiz yerdedir.

Bahadır Yenişehirlioğlu. Antikacı'da sarsıcı bir kendiyle hesaplaşma hikâyesini bir Türkiye panoraması üzerinden ustalıklı bir kurgu ve etkileyici bir uslupla anlatıyor.

Kitaptan Alıntılar
"O yanmak üzere bir kandildi ates yoktu."

“Hayalleri gerçekleştirmemesi onun. Merak onun. Korku his.
Hepsi insanın yaşamı öyle bir çakılır ki zaman keskin iki dişlinin arasında kıyılır durur. Kurtuluş. sadece odayı aramakla mümkün.”

"Kendini insan vücudunun koruyucularından ne farkı var?"

"Kötülük yapmamış kişi iyilik düzenlemesi ki!"

"Hiçbir şey yeniden başlamıyordu.
Dışarıdan hiçbir şey gelmiyordu.
İçerde olanın hareketiydi bu.

“Yolda olmak; yol olmak. Yoldaş olmakta bütünleşip tek bir bütün olmak değil midir? Yolda olmak gerçeğin peşinde olanın evidir. Yolda yürümek hikmet aşkıyla hakikate yürümektir. Yolda olmak bir bakıma da hedefe ulaşamamaktır. Çünku hedefe ulaşmak yolu bitirir. yol bitmesi de yaşamı bitirir. Hikmetin sırrına ermek istiyorsa bir insan daimî arayışı ve yaşamı içinde olmalıdır.”
“Kendi mirasın kahramanı olarak mi soluğumuz kesecek yoksa içimizdeki kahramanı bulduğumuzda çıkardığımız takdirde mi sona ermek istemiyoruz?”

"Benim için her şeyi bırakmış gibisin. Ya bunun için beni suçlarsan günün birinde…"

"Temiz bir zihnin. Aklanmış bir gönül sahibi ile sohbete başla. Kirli bir elin acı çekmiş bir gonle el değmemesi anlamı gelir."

“Kimi zaman bir karar vermek bütün kâinatın şeklini yapmak kadar ağır gelir. Kaydedilen her şeyi kapatın. kemikten etin sıyrılması gibi sıyırmak. Kimi zaman oluk oluk kanayan bir yarayı dokunamaz insan. Anıları kaybetmemek için varlığımıza ekleriz pek çok eşyayı. Kanamasından korktuğumuz kabuk gibi aynen. Demek ki kabuğun düşme vakti geldi baba.

"Yalnızca beklediği gözetleyen alanlar mı ne kadar ileri gidebileceklerini görebilirler?" “Unutma mutsuz olmak için mutlu olmak lazımdır. Bunu aklından çıkarma.”

“Hiçbir zorluk. hiçbir günah insanın içinde var olmayı aşkını ortadan kaldıramazdı.”

"Yaralı ruhlar önce kendilerinden kesilmeye başlarlar."

"İnsanoğlu aşkı fethetmez. Aşkın içindedir ve onun tarafından sürükleyici. İnsan kendini birikimlerinin arasında özel duygular. Seçilmiş duygulan. bu eşsiz duygudur." “Tövbe insanı geçmişte birakmayan bir pişmanlık ile geleceğe duayla yaklaşmanın uyguladığı iltica duygusu arasında şu anki zamanı değerlendirmektir.”

Senin için kaldım. sana takıldım da kaldım. senin bana baktığın o büyük aşka müptela oldum. kaldım.”

Kalp çarpabildiği kadar çarpar. Sonra durur.”

"İnsanlık. Birkaç yüzyılda bir meydana gelen o büyük dönüşümlerden sonra merhameti yeniden keşfetmeli. Kendini bulamayan. Asla dünya ile buluşamaz."
Dünyanın sonuna geldi. yalnızlık çukurunun derinliğini